útivera – Frítíminn

Samfélagsmiðlar og snjalltæki að taka yfir?

Að mínu mati eru unglingar í dag minna úti heldur en hér áður fyrr eða eins og ég upplifi það þá eru krakkar og unglingar meira inni að „hanga“ í tölvunni og símanum. Samfélagsmiðlar eru hægt og rólega að taka yfir líf ungra einstaklinga. Sumir segja meira að segja að það sé nú þegar orðið þannig að samfélagsmiðlar hafa tekið yfir lífið hjá mörgum ef ekki flestum unglingum.

En hvað væri þá hægt að gera fyrir þessa unglinga eða hvað geta þau gert er spurning sem margir hafa ef til vill spurt sig. Sú spurning brennur helst á vörum á sumrin þegar unglingavinnan klárast. Vinna sem þau fá í nokkra tíma á dag í aðeins nokkrar vikur af sumrinu. Hvað eiga unglingarnir að gera við allan þann frítíma sem þau þá hafa yfir sumarið?

Hér koma nokkrar lausnir sem gætu hent þér eða ef þú ert foreldi þá gæti eitthvað af eftirfarandi hentað unglingnum þínu.

Útivera. Ég sjálf hef nýtt mér útiveru og náttúruna til þess að minnka samfélagsmiðlanotkun og svokallaðan skjátíma. Útivera hefur virkilega góð áhrif á alla til að ná aðeins að komast í núið og að vera í núinu. Komast út úr þeim ham sem hversdagsleikinn er.
Yndislestur. Lesa bók eða hlusta á bók getur gefið manni svo mikið. Það að setjast bara einn með sjálfum sér með eitt stykki bók og lesa, leyfa sér að gleymda sér í bókinni. Yndislestur er vanmetin tómstund sem ég tel að þurfi að auka meira í nútímanum. Það hefur verið ákveðin aukning á lestri á bókum eða réttara sagt hlustun á bókum með nýjum forritum í snjalltækjum eins og Storytel. Storytel er forrit sem er með allar helstu bækur teknar upp og þú getur hlustað á þær hvar sem er og hvenær sem er.
Ný áhugamál. Sama á hvaða aldri þú ert er alltaf hægt að finna sér ný áhugamál eða taka upp gömul áhugamál og þar má nefna ýmislegt sem ég gæti stungið upp á.
- Bakstur, eldamennska, þrifaður, líkamsrækt eða hreyfing.
- Fyrir foreldra væri hægt að skoða hvað væri í boði í nágrenninu og í því bæjarfélagi sem þið búið í.

Sjálfboðastarf. Það er alltaf hægt að skrá sig í sjálfboðastarf og taka þátt í því, hvort sem það sé á vegum Rauða krossins eða skátastarfsins eða jafnvel bara bjóða þig fram til þess að hjálpa til heima svo eitthvað sé nefnt.
Kynnast nýju fólki. Kíktu út og reyndu að kynnast eitthverjum nýjum.
– Fyrir foreldra. Fáðu þau til að kíkja út og mögulega kíkja í félagsmiðstöðina.
Líttu inn á við. Reyndu á þína innri föndur hæfileika svo sem teikna, mála eða þess háttar og prófaðu þig áfram.
– Fyrir foreldra. Leyfðu þeim að prófa sig áfram og hjálpaðu þeim með því að sýna þeim hvað hægt sé að gera.
Skáldskapur. Prófaðu að taka blað og penna og skrifa sögu, ljóð eða lag. Hver veit nema þú búir yfir þeim hæfileika að geta skrifað gott lag sem gæti mögulega verið það flott að það kæmist í útvarpið einn daginn.
– Fyrir foreldra. Ýttu undir að þau prófi sig áfram og jafnvel sýna þeim hvað hægt er að gera með nýrri tækni.
Fáðu þér gæludýr. Til dæmis hund og farðu í göngutúr með hann, kenndu honum ný trix, sem dæmi að setjast og sækja. Ef þú átt ekki hund farðu þá í göngutúr með nágrannahundinn eða hundinn hjá frænda eða frænku.
– Fyrir foreldra. Ef keyptur er hundur þarf að kenna unglingum að sjá um hundinn. Virkja unglinginn með í að taka þátt í uppeldi á hundinum.
Vertu meira með fjölskyldunni þinni. Farðu með ömmu þinni í búð eða kíktu í heimsókn til frænku og frænda.
– Fyrir foreldra. Eyddu meiri tíma með unglingnum þínum, geriði eitthvað saman sem fjölskylda.

Þetta er aðeins brot af því sem hægt væri að gera fyrir unglingana. Með smá hjálp væri hægt að minnka samfélagsmiðlanotkun og fá unglingana til að eyða minni tíma inni í tölvunni.

—

María Lilja Fossdal

Unglingar: Inni eða úti?

„Þegar ég var unglingur hittumst við vinirnir úti, fórum í leiki og skemmtum okkur konunglega. Nú orðið er enga unglinga að sjá utandyra heldur hanga allir inni í tölvunni!“ Svipaða frasa fékk ég oft að heyra sem unglingur frá fullorðnu fólki þegar nostalgían hellist yfir og þeir fullorðnu fussa og sveia yfir unglingum nútímans. Og jú, fullorðna fólkið hefur eitthvað til síns máls þar sem tímarnir breytast og mennirnir með en er það svo slæmt? Vissulega fleygir tækninni fram og tölvur og símar bjóða upp á endalausa afþreyingu svo ég tali nú ekki um samfélagsmiðlana sem gerir fólki kleyft að eiga í samskiptum án þess að vera í sama rými. Það er því varla undarlegt að unga fólkið nýti þessa tækni og samskipti og hegðun þeirra breytist í kjölfarið. Lesa meira “Unglingar: Inni eða úti?”

Hvers virði er ferðin?

Hröð tækniþróun kallar á breytta samskiptahætti en á síðustu tíu árum hefur reiknigeta í tölvum nærri því 500 faldast. Farsíminn sem eitt sinn var einfaldur og eiginlegt öryggistæki hefur stökkbreyst og þjónar nú hlutverki fjölda tækja sem stóðu sjálfstæð áður fyrr. Síminn er myndavél, leitarvél, gps-tæki og svo margt fleira. Án hans erum við hvort í senn nakin en um leið aftengd samfélaginu eða minnsta kosti því samfélagi sem við tengjum okkur hvað mest við, þ.e. samfélagshópurinn okkar á Facebook, Twitter, Instagram og fleiri samfélags-forritum. Eðli máls samkvæmt eyða unglingar meiri tíma í símanum en áður og hætt er við að þeir leggi meira upp úr því hvert þeirra sjálf er í sýndarheimi símans en raunheimi. Fegurðarsían verður staðalímynd unglingsins, sem fer þá á mis við fjölbreytileika mannlífsins.

Eitt helsta verkefni okkar sem vinnum með börnum og unglingum er að snúa við þessari þróun, þ.e. hjálpa unglingum að byggja upp sína eigin sjálfsmynd utan fegurðarsíu símans. Við eigum enga eina aðferð eða eina lausn á þessum vanda heldur verða margar ólíkar aðferðir að koma að. Það er ekki víst að við getum snúið þessari þróun alfarið við en með aðferðum á borð við útinám getum við hjálpað unglingum að takast á við nýjar áskoranir utan þeirra þægindaramma og um leið byggt upp sjálfsmynd þeirra og elft samskipti utan netheima. Mikilvægt er að benda á að útinám er víðtækara en eingöngu námskrártengt nám en með aðferðum útináms er leitast við að fá nemendur til að finna lausnir á vandamálum bæði með því að vinna sjálfstætt en jafnframt í samvinnu við aðra. Þannig getum við byggt upp sjálfstæðari og einbeittari einstaklinga, aukið félagsfærni þeirra, tjáningu og almenna færni nemandans. Allt eru þetta fögur fyrirheit en hvað veldur því að útinám kallar fram það besta í okkur sjálfum og nemendum okkar?

Til að svara þessari spurningu finnst mér gott að leita í eigin reynslu. Fjallgöngur og útivist hafa lengi verið hluti af mínu lífi og lífstíl. Ég kynntist manninum mínum í Flugbjörgunarsveitinni og við stundum útiveru og útivist með börnum okkar eins oft og færi gefst. Ekki bara til að njóta einstakrar náttúru landsins heldur einnig til að byggja okkur sjálf upp, styrkja bönd fjölskyldunnar og efla þroska og getu barnanna. Ég man enn mína fyrstu erfiðu fjallaferð, áskorun sem í fyrstu virtist ekki svo ýkja mikil og reyndist upphafið á ævintýri sem mig óraði ekki fyrir. Ætlunin var að ganga á Fimmvörðuháls en vegna veðurs töldu flokkstjórar hópsins æskilegra að ganga með okkur nýliðana um Tindfjallasvæðið. Í minningunni var veðrið ekki mikið betra á því svæði en því sem við ímynduðum okkur að væri á Fimmvörðuhálsinum. Ferðin var því áskorun fyrir þá sem voru óvanir að ferðast í slíkum aðstæðum og flokkstjórarnir létu reyna á þekkingu okkar og leituðu álits okkar. Allt í einu vorum við jafningar, eða í það minnsta fannst okkur við vera nær þeim í plani. Tilfinningin, upplifunin og reynslan að vera úti í náttúrunni í aðstæðum sem voru framandi var í fyrstu ónotaleg. Án tilsagnar eða yfirboða fór hópurinn, sem lítið þekktist fyrir, að vinna saman. Fólk leitaði ráða hjá hvert öðru, bað um og veitti aðstoð. Við vorum öll að upplifa svipaða hluti. Þeir sem virtust ómannblendnir og feimnir voru allt í einu farnir að taka frumkvæði, þorðu að spyrja og jafnvel bjóða aðstoð. Einhver órjúfanleg tengsl höfðu myndast milli okkar, við höfðum öll farið í gegnum sömu lífsreynsluna og komist heil til byggða. Við vorum aldrei í raunverulegri hættu, færustu fjallamenn landsins leiddu hópinn og þekktu hvert skref og hvern stein á svæðinu. Engu að síður upplifðum við sem fórum þarna um í fyrsta sinn, jafnvel í okkar fyrstu erfiðu göngu, tilfinninguna að hafa náð ákveðnum áfanga, sigrast á áskorun sem var utan okkar þægindaramma.

Ekki þarf að taka unglinga á öræfi til að skapa sömu tilfinningar og ná sama árangri. Í útinámi felast mörg tækifæri til að þjálfa samskiptafærni og hægt er að skapa aðstæður þar sem sýndarheimur símans þarf að víkja fyrir raunverulegri og mikilvægari verkefnum. Það er því og verður sífellt mikilvægara að taka unglinga út fyrir þægindaramma sinn og leyfa þeim að takast á við uppbyggilegar áskoranir. Á því grundvallast útinám og ætti því að vera stærri hluti af uppeldi bæði barna og unglinga.

—

Steinunn Anna Kjartansdóttir

Útivera fyrir alla

Að vera úti er hollt og gott fyrir alla og bætir heilsuna, hvort sem að það er andlega heilsan eða líkamlega. Ég tel að það sé mikilvægt að börn og fullorðnir séu duglegir að fara út, anda að sér fersku lofti og tæma hugann í fallegu náttúrunni okkar. Sjálf hef ég mikinn áhuga á útivist og er sannfærð um að það sé besta meðalið við þeim kvillum sem geta hrjáð okkur. Lesa meira “Útivera fyrir alla”