Það getur verið mjög stressandi að vera unglingur. Bæði líkaminn og hugurinn eru að ganga í gegnum miklar breytingar. Þú byrjar að sjá heiminn í nýju ljósi og svo fer heimurinn líka að sjá þig í allt öðru ljósi en hann gerði áður. Þú byrjar að fá fleiri áskoranir og fleiri tækifæri til að láta ljós þitt skína enda ertu að taka næsta skref í að vera partur af samfélaginu. Þetta tímabil hefur eflaust alltaf verið rosa stressandi (og mun alltaf vera) en ég vil meina að nútíma unglingurinn sé að ganga í gegnum meira stress en unglingar fyrri kynslóða. Af hverju?
Samfélagsmiðlar og stafræna streitan sem fylgir henni
Samfélagsmiðlar og Internetið yfir höfuð er nokkuð nýtt fyrirbæri. Samfélagsmiðlar eru út um allt í dag, hvort sem það er Facebook, Instagram, Snapchat eða Tik Tok. Ég gæti talið upp alla miðlana en þá myndi þetta enda sem 5.000 orða pistill. Flestir af þessum samfélagsmiðlum eiga það sameiginlegt að vera með 13 ára aldurstakmark (sem nota béne er mjög auðvelt að komast framhjá með því að haka í lítinn kassa). Kynslóðin í dag er þannig séð sú fyrsta sem er að alast upp með fullan aðgang að netinu. Þær eldri eiga mjög erfitt með að setja sig í spor þeirra yngri því þegar þau voru ung þá var Internetið mjög takmarkað og jafnvel ekki til ef við förum enn þá lengra aftur.
Við skulum ímynda okkur 13 ára ungling. Ekki nóg með það að hann sé að kynnast heiminum á nýju sviði heldur er hann líka í einu mikilvægasta skrefinu í að kynnast sjálfum sér. Fullt af nýjum tilfinningum sem hann/hún/hán veit ekkert hvað á að gera við. Hvað gerist ef þessi manneskja fær síðan aðgang að samfélagsmiðlum? Hún byrjar að sjá hvað lífið hjá öðrum er fullkomið og skemmtilegt (af því það er oftast það sem fólk gerir færslur um) og á endanum byrjar þessi unga manneskja að bera sig saman við samfélagsmiðlalíf annara og efast um sitt eigið líf og afhverju það er ekki eins frábært og það er hjá öllum öðrum. En veit hún eitthvað betur? Öllum öðrum líður vel þá ætti henni að líða vel líka, er það ekki? Með þessu nútíma vandamáli er ekki ólíklegt að einstaklingurinn byrji að finna fyrir „stafrænni streitu“.
Stafræn streita er vandamál sem fyrri kynslóðir þurftu ekki að hugsa út í en þetta er samt vandamál sem þau þurfa að fara að hugsa um. Því tæknin mun alltaf bara halda áfram að þróast og við þurfum að læra að þróast með henni af því upp til hópa þá eru samfélgasmiðlar frábær vettvangur ef maður kann að nota þá. Ég sem fullorðinn einstaklingur á það til að sjá myndir frá öðru fólki og láta það hafa áhrif á mínar hugsanir um mitt eigið líf. Hvað þá 13 ára unglingur sem er enn þá að uppgötva hvort uppáhalds liturinn hans sé blár eða rauður eða hver kynhneigð hans er.
Internetið gerir manni kleift að geta verið tengdur öllum hvar sem er og hvenær sem er. Sem hljómar geggjað. Allir möguleikarnir og öll vandamálin sem hægt er að leysa eru óendanleg en með nýjum möguleikum fylgja oftast ný vandamál. Í þessu tilfelli tel ég að það sé stafræna streitan sem bætist ofan á líf unglingsins sem var nú þegar með fullt fang af öðrum hlutum til að hugsa um.
Ég ætla að enda þetta á einni tilvísun frá unglingi sem ég átti gott spjall við um þessi mál og sem endaði á því að vera innblásturinn að þessum pistli.
„Mér finnst eins og stress og kvíði fylgir því bara að vera unglingur í nútímasamfélagi. Þú þarft alltaf að vera ON. Í kringum foreldra þína, í skólanum og meira segja þegar þú ert kominn inn í þitt eigið herbergi, sem á að vera þitt eigið rými þá geturðu ekki kúplað þig út því síminn og Internetið er til. Ég get ekki tekið mér pásu frá því að vera ég sjálf…”
—
Páll Sigurðssson, nemi í tómstunda- og félagsmálafræði